Saoil an till mi a-chaoidh

Saoil an till mi chaoidh dha na glinn san robh mi òg,
Far 'm bu chridheil aoibhneach sinn gun uallach inntinn oirnn,
A' buachailleachd crodh-laoigh agus gamhna mar bu nòs,
An till mise chaoidh dha na glinn san robh mi òg?

'S minig mi a' beachdachadh air na h-achaibh 's iad fo phòr,
Fraoch gu bàrr nam beannaibh is na machraichean fo ròs,
Eathraichean ag iasgach is cuid sgiamhach ruith fo sheòl,
'S a' ghrian ri dol sìos taobh an iar Loch an Ròg.

Cha dèan mise dìochuimhn' air feasgar fèathach reòtht',
An eala bhàn na sgiamhadh ri sgiathalaich san òs,
A' ghealach cho ion-mhiannaichte ri riaghladh anns na neòil,
Is fuaim Tràigh Ùig is Shanndaig, o b' annsa leam an ceòl.

Ged a ruiginn crìochan air fad 's air leud nan Stàit',
M' aigne-sa bhith 'g iarraidh don àit' san dèanainn tàmh,
Far bheil na beanntan fianaich 's na sliabh fo chaoraich bhlàr,
Is far an cluinn thu Cuan a Siar tighinn gu h-iarganach gu tràigh.

Ged is fhada thall tha mi 's gun ghanntachd air mo stòr,
Tha mo dhùrachd-sa measg ghleanntan is bheanntan Eilean Leòdhais;
Ach tha sùil agam bhith ann ro fheasgar fann mo lò,
Is lùiginn a bhith adhlaicte aig ceann Tràigh Dhaile Mòir.

Mo bheannachd leis gach màthair tha sna làithean seo ri bròn
Airson dealachadh ri pàistean is pàirt nach tachair beò.
'S eagal leam gum fàsaichear àit' mo ghràidh rinn m' àrach òg,
Na dh'fhàg am Metagàma ac', tha 'm Màrloch leò fo sheòl.